Kimse sana karışmıyor… Kendi doğruların çerçevesinde, çerçeveyi oluşturan insanlarla, yargısız-kaygısız yaşıyorsun/uz. Kimse kimseye “Yapma” – “Etme” – “Gitme” – “Kalma” demiyor…
Fikir var, müdahale yok. Tavsiye var, teşvik yok. Teklif var, ısrar yok.
En büyük tartışmaların bile sonunda ki aydınlıkta söylenen tek söz “Günaydın”
Karşındakinin gözlerine baktığında içinden gelen tek söz “Var olmuşluğuna şükran”
Her “Seni Seviyorum” ilk sigara gibi tatlı, Her “Bende Seni Seviyorum” Son sigara gibi doyumsuz…
Bilenin bildiği şeylerin güzelliğinin bilincinde olduğu, Bildirenin bildirmediği şeylerin bile bilindiğinin farkında olduğu. Bilmek diye bir şeyin kesin gerçek olmadığı, “Hissetmenin” Hükümdar olduğu…
İnsanın insanı özüyle sevdiği, “O özün” değişmeyeceğini bildiği, zaten işte onun için onu sevdiği, çırılçıplak yaşanan hayatlar olduğunu bir düşünsene.
Ya da düşünme…
YAŞA….
Günaydın, Var olmuşluğuna şükranla....
